۸ دیدگاه نوشته شده است! دیدگاه خود را بنویسید:

1. مهسا گفت:

   ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ در ۲۰:۰۸

   مهزیار عزیز یکی از قشنگی های سرنوشت تو آشنا شدنت با این مسیر روح نواز و رویایی هست که هر آنچه در وصفش بگوییم و بنویسیم، حق مطلب را ادا نکردیم. خدا تو را حفظ کند؛ اول برای خانواده عزیزت، دوم برای رفقا و سوم برای همه انسانهایی که‌ حال دلشون به واسطه راهنمایی تو در این مسیر، خوب میشه.
   رقم خوردن سرنوشت آشنایی با تو را برای این پیمایش، برای همه انسانهای هم حال و همدل با طبیعت، آرزومندم.
   همچنین لازم میدونم از زحمات علیرضا، منیره جان، الهام عزیزم و همسر گلش آقا پدرام، فربود عزیز و مهدی عزیز تشکر و قدردانی داشته باشم.
   پاینده و دلخوش باشید

   پاسخ
2. ناشناس گفت:

   ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ در ۰۰:۰۶

   آدمی پس از هر جنگیدن به خاطر عشق، بقا، زندگانی و حتی جنگیدن با روزگار بر سر هیچ، به دنبال مرهم گذاشتن بر روی زخمهای روحش هست
   آدمی همیشه به دنبال تکه های گمشده امید برای درمان جانش هست
   سالیانی هست که من هم با هدف جستجوی مرهم و بازسازی امید، راهی این پیمایش میشوم
   انگار که عطش روحم فقط در این پیمایش برطرف میشود و من سیصد و شصت روز دیگر را باید صبر کنم تا جانم آرام گیرد و همواره در تردید که آیا میشود باری دیگر راهی این سفر شوم؟!
   هر قدمی ک در زمینهای این مسیر می‌گذارم، هر نگاهی که به آسمان این مسیر دارم و هر هوایی که در این پنج روز تنفس میکنم، امیدی را برایم زنده میکند.
   چقدر عجیب است که در این مسیر آنقدر غرق لذتم که حتی آرزوهایی که در دستانم به خاکستر نشسته بودند هم جوانه میزنند و سبز میشوند!
   چقدر عجیب است که در این پنج روز زمان ترسیدن از آینده برایم از کار می افتد!
   گاهی حس میکنم تحویل سال زندگی و زندگانی من از شروع همین پنج روز، آغاز میگردد!!
   هر بار مسیر را جوری میپیمایم گویی بار اول و آخری هست که میبینم!! هر لحظه از این پنج روز را سعی میکنم در سکوت و لبخند سپری کنم حتی سخت ترین و پر چالشترین لحظات را هم با لبخند رضایت میگذرانم زیرا بر این اعتقادم که اگر فقط چند لحظه دیگر را برای زندگی وقت داشته باشم، باید بیشترین لذت را حتی در اوج خستگی ببرم و بخندم…
   حتی گاهی با حسرت به خودم میگویم کاش همه سختی زندگی و زندگانیم به قدر همین درد و سختی چند چالش این پنج روز میبود…
   به راستی اگر هر کدام از ما همنوردان، سختی و مشقت زندگانی خویش را با سختی این پیمایش مقایسه کنیم، هرگز و هرگز نه اعتراض، نه خودخواهی و نه نق زدن و دلگیری را به وجود نخواهیم آورد، زیرا همه ما همنوردان از سختی و جنگی بزرگتر و با قدرت و صبری بیشتر از گذشته به دل این طبیعت پناه میبریم، زیرا همه میدانیم همگی عاقبت دنیا را با همه خوشی و ناخوشی هایش وداع میگوییم و آنچه باقی میماند خاطرات و اثرات خوب و بد از وجودمان است….
   کاش بشود هرچند پر از سختی و مشقت، باری دیگر به طواف پنج روزه نور و امید نشات گرفته از این طبیعت ناب، طلبیده شوم…
   کاش بشود باز هم حین خلوتم در گردنه قرق و مراتع پایین دستش قطره اشک شوقی نثار خاکش کنم…
   کاش بشود روحم همواره در آسمان این مسیر پرواز کند…
   کاش حتی پس از مرگم هم، باد خاک جسمم را مهمان تن تک درختی در این مسیر کند، باشد که اینگونه مانا شوم…

   پاسخ
3. پدرام عباس زاده گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ در ۰۰:۴۴

   مثل همیشه لحظه لحظه کنارت یاد گرفتم و از تصمیماتت شگفت زده شدم
   ممنون بابت تمام زحماتی که از چند ماه قبل برای این برنامه کشیدی

   پاسخ
4. فائزه گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ در ۱۹:۴۳

   درود و خسته نباشید به تیم برگزاری، مهزیار و علیرضای عزیز
   این سفر برای من به نوبه خیلی آموزنده بود به شخصه با ابعاد دیگری از روح، ذهن، بدن و کراکتر خودم رو در رو مواجه شدم و این بسی ارزشمند بود برایم. تجربه ی نابی بود. بابت همه مواردی که در نظر میگرفتین تا بتوان تجربه سلامت تر و جذاب‌تری رو داشته باشیم، قدردان و سپاسگزارم.

   پاسخ
5. گلستانیان گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ در ۱۹:۵۲

   سلام و خسته نباشید به همه همنوردان
   سفر بسیار خوب و مفرحی بود
   فقط از سرپرست گروه تقاضا دارم در توقفگاه هایی که قرار است در ویلا بمانیم با توجه به امکانات موجود شرایط بهتری را مهیا بفرمایند. در پایان از زحماتی که شما و دیگر دوستان برای گذر از این چالش بیاد ماندنی کشیدید بسیار سپاسگذارم و آرزوی سلامتی برای تک تک شما دارم.

   پاسخ
6. اوژن استوار گفت:

   ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ در ۰۰:۵۱

   این دومین تجربه من هست و همانند نوبت قبل برام جذاب و پر از نکات آموزنده و ارزشمند بود…
   به نظرم این پیمایش یه برنامه طبیعتگردی صرف نیست، بلکه فرصتی برای رشده…
   از مهزیار عزیز و دوستان دیگه که زحمت بسیار کشیدن سپاسگزارم

   پاسخ
7. سام گفت:

   ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ در ۱۶:۲۶

   واقعا” فوق العاده و حرفه ای بود
   به عنوان کسی که اولین بارم بود واقعا” تجربه فراموش نشدنی و دوست داشتنی بود از همه لحاظ
   امیدوارم‌ باز هم‌ بتونم شرکت کنم
   ممنون از آقا مهزیار و علیرضای عزیز

   پاسخ
8. مینا گفت:

   ۵ تیر ۱۴۰۲ در ۰۸:۱۸

   درود و سپاس
   این سفر هم گذشت با کوله بار تجربه بیشتر از وزن کوله هامان. طبیعت به هر شکل و نوعی زیبا و قابل احترام است، وقتی گام در مسیرهای آن می‌گذاریم هر لحظه خود را در آغوش مادر طبیعت می‌بینیم و حس ناب آنرا با تمام وجود درک میکنیم. در اوج این مسیر یادمان مادرهایمان چه دلنشین و زیبا بود و شارژ شدن برای فرودی دلچسب.
   ممنون از تمامی سرپرستان و یاران همراه که سفری زیبا و بیاد ماندنی را رقم زدند.

   پاسخ