۱۵ دیدگاه نوشته شده است! دیدگاه خود را بنویسید:

1. مهسا گفت:

   ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ در ۱۲:۴۸

   سلام
   خدا رو شاکرم که مجدد سعادت بودن در این پیمایش را داشتم. ممنونم از زحمات بی دریغ و رفیقانه مهزیار عزیزم، قدردانی میکنم از زحمات علیرضا، منیره جان، مهدی و فربود عزیز. جای الهام عزیزم و پدرام گل در تمامی لحظات این مسیر سبز بود و امیدوارم سرنوشت،دیدار با این دو عزیز را در این پیمایش برایم رقم بزند.
   گفتنی‌ها و تعریفها را از این مسیر در طی سالهای پیش ذکر کرده ام و حرفی جز رضایت و تشکر و ابراز شادی از تجدید دیدار با دوستان قدیمی و آشنایی و دوستی با دوستان تازه، باقی نمیماند. برای تک تک همنوردانم آرزوی شادی و دلخوشی دارم

   پاسخ
2. MOana گفت:

   ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۱:۰۸

   هنر حاصل خلق ناممکن هاست
   معرفت ‌‌و عشق ناب و مسئولیت پذیری بالای سرپرستان:
   مهزیار عزیز و‌ علیرضای عزیز به همراه تیم حرفه ای که باعث تجلی اقتدار شخصی یکایک همنوردان عزیزم در این پیمایش شد، ستودنیست…!
   تجربه ی حضور، عشق و هیجان به رنگ‌ و بوی طبیعت و یکپارچگی ☀️
   در پناه حق مانا و جاودانه باشید ♥️

   پاسخ
3. امیرعباس گفت:

   ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ در ۰۰:۱۲

   به نام دوست
   اگر بخواهم نامی برای این سفر و زندگی پنج روزه برگزینم شاید « سفر برکت» زیبنده باشد.
   در این سفر پرچالش تمثالی از مودت همکاری مدیریت صبوری و همیاری و همت و حمیت مشهود بود.
   تیمی منسجم و متعهد با سرپرستی جناب مستطاب مهزیار عزیز به نیکی کاروان عشق را به سر منزل رسانید و شاکریم که لطف حق مشمول حالمان شد که بدون هیچ رخداد ناخوشایندی به سرانجام رسید.
   سپاس وافر از همگان

   و اما دو پیشنهاد:

   اول: مدیریت دانش برای این رویداد سالانه مسئله ای است که به نظر باید ملحوظ نظر باشد. نگاشت و تحریر آن ضروری است. بگمانم دکتر فرشید عزیز در همین حیطه تحصیل و تخصص دارد رو میتواند کمک زیادی برای خلق آن بنماید.

   دوم: بخشی از ذهن افرادی که برای اولین بار در این سفر حضور یافته اند معطوف مباحثی می شود که برای مسبوقین حل شده است. این که دقیقا” چه لوازمی آورده شود به تفصیل و دقیق و مسیر و فرایند برنامه زمان بندی چگونه است از دل مشغولی های ایشان است. پیشنهاد می گردد لیستی پیشنهادی از اقلام تهیه و برای سال بعد تعرفه شود و در طول سفر نیز توجیه روزانه قبل از هر روز از سفر معمول گردد.

   باشد که در پناه حق تعالی سرفراز و بر فراز باشیم

   پاسخ
4. آنی گفت:

   ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ در ۰۱:۱۴

   با سلام و درود به سرپرستان عزیز این برنامه و تک تک افرادی که به نوعی حامی این برنامه و پیمایش بودند خسته نباشید. خواستم هم تشکری کرده باشم بابت این پیمایش بی نظیر (نظم، حمایت، برنامه ریزی درست، همکاری، حرفه ای بودن ، صبوری، دوستی، معرفت و …) و خیلی خیلی خوشحالم که در این پیمایش شرکت کردم، لحظه شماری میکنم برای سال آینده…
   مانا و سلامت باشید به امبد دیداری زود

   پاسخ
5. اسماعیل اسدیان گفت:

   ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ در ۱۸:۲۹

   این پیمایش نیست یک زندگی هست در کنار انسانهایی که همه جوره بهت انگیزه میدن بهت درس زندگی میدن و بهت یاد میدن کار گروهی چه شکلی هست همه چیز حساب شده همه چیز طبق برنامه و مجریان این پیمایش آقا مهزیار گل و علی رضا جان همیشه خندان و منیره سخت کوش و آقای جهانی پر قدرت و خاص و دوست داشتنی و همه دوستان بسیار عالی و وصف نشدنی

   پاسخ
6. محمد حسین نظری حائل گفت:

   ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۲:۳۴

   سفر عجیب و خاصی هستش که انسان حتما” باید در طول عمر خود حداقل یکبار تجربه کنه…
   در طول سفر مدیریت و مهربانی مهزیار جان باعث میشه سفر با یک برنامه دقیق جلو بره
   من از هر لحظه سفر لذت بردم و امیدوارم باز قسمتم بشه این سفر رو دوباره تجربه کنم.

   پاسخ
7. سام گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ در ۱۹:۳۹

   با سلام و عرض ارادت و خسته نباشین به اقا مهزیار و همه ی دست اندرکاران این پیمایش که فوق العاده حرفه ای و دلچسب مثل هر سال انجام شد.

   پاسخ
8. فائزه بختی گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۱:۱۶

   درود بر مهزیار عزیز و علیرضای عزیز
   به شخصه قدردان و سپاسگزارم بابت تمام تدابیری که اندیشیدید ک شرایط پیمایش را سهل تر و حظ مسیر را صد چندان کنید. لحظات عالی با شما سپری شد. مدام و مستدام باشین.✌

   پاسخ
9. میثم گفت:

   ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۳:۲۹

   به نام حق
   درود به همه‌ی همراه های خوب و خفنم
   مهزیار و علیرضا و مهدی و فربد و مائده
   همه‌ی این افراد خفن‌ و صبور کنار همه بچه‌های گروه یه تیم خوب رو شکل دادن و باعث شدن همه بیشتر از هم درس زندگی یاد بگیریم
   خوشحالم که تونستم توی این مسیر ازتون یاد بگیرم و کنارتون باشم
   تشکر از تیم خوب و خفن

   پاسخ
10. دانیال گفت:

    ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ در ۱۰:۴۰

    با سلام و عرض خسته نباشید
    واقعا لذت بردم از اولین تجربم با گروه مهزیار و گروه فوق العادش و تجربه ی فوق العاده ای که مهزیار و سرپرستان گروه داشتن سفرو راحت و لذت بخش کرده بود❤️

    پاسخ
11. مصطفی گفت:

    ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ در ۱۲:۲۶

    منت خدای را عز و جل که طاعتش موجب رحمت است و به شکر اندرش مزید نعمت
    با درود و ادب به تمامی دوستان
    سپاس از تیم صبور مهزیار عزیز
    پیمایش دلچسب و شگفتانه چکاد (گردنه قرق) ثبت شد در یاد ما
    یاد! روسری رقصنده با باد میروی در یاد بر بند رخت
    این پیمایش رو (گر چه با محدودیتهای فردی) به دوستداران میهن پیشنهاد میکنم

    پاسخ
12. Majid گفت:

    ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۱:۲۳

    با سلام
    عرض ادب خدمت همنوردان و جناب مهزیار عزیز و علیرضا جان
    ابتدا تشکر میکنم که افتخار دادید من رو پذیرفتید تا تو این پیمایش جذاب و متفاوت شرکت کنم
    به شخصه لذت بردم از مدیریت این برنامه که همه هماهنگی ها دقیق و بی نقص بودن . امیدوارم توفیقی باشه تو پیمایش ۱۴۰۴ هم افتخار حضور داشته باشم تا باز لحظات به بیاد ماندنی رو در کنار شما عزیزان ثبت کنم

    پاسخ
13. علی گفت:

    ۲۷ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۳:۲۱

    از تمام بچه های گروه تشکر میکنم پیمایش بسیار جذابی بود و خاطرات و صحنه هایی که تو ذهنمون هک شده.

    پاسخ
14. ناشناس گفت:

    ۲۸ خرداد ۱۴۰۳ در ۲۲:۴۳

    پیمایش تهران به شمال…
    سفری هست که وقتی اولین بار تجربه میکنی هدفت خوشگذرانی و به چالش کشیدن خودته، کلی عکس میگیری و کنجکاوی همه وجودت را فرا میگیره، همه وجودت میشه هیجانات مثبت و طغیان شادی، از نور چشمانت همه آدمای دور و برت رو به وجد میاره…
    اما اگر یک نیرویی خاص از این مسیر با روحت پیوند بخوره، تصمیم میگیری برای بار دوم نیز تجربش کنی!! این نیرو، مابقی ۳۶۰ روز سال، تو را دلتنگ و تشنه نگاه به مسیر میکنه، مدام بیقرارش میشی، خوابش رو میبینی و یک جورایی تو را عاشق خودش میکنه، نیروی معنوی این مسیر، بدجور آدمیزاد را هوایی و حیران خودش میکنه… اینو فقط آدمایی میدونند که سالها حیران این مسیرند…
    در مرتبه دوم به احتمال قوی هدفت متفاوته چون تو به بلوغ معنوی و یک پختگی ناشی از نتیجه پیمودن این مسیر رسیدی و احتمالا به جز به چالش کشیدن مجدد خودت و تجدید دیدار و خاطره بازی با دوستات یک هدفی برای خوب کردن حال دلت در نظر میگیری…
    این یعنی تو داری بزرگتر و قویتر میشی…
    از بار سوم به بعد همه چی این سفر میشه درس یادگرفتن و درس پس دادن، میشه خود شناسی و متعاقبا دگر شناسی، میشه صبر، صبر و هزاران صبر….. میشه سکوت، سکوت و پیمودن راه خاموشی….
    اونقدر که نه تنها از طبیعت و دیگران درس یاد میگیری، بلکه ناگهان به خودت میایی که در سکوت و صبری که در پیش گرفتی، داری از خودت هم درس یاد میگیری…. خود الانت از خود گذشته ات برای خوب شدن خود آینده ات….
    وقتی سکوت میکنی و این مسیر را میپیمایی بیشتر گوش میکنی و عمیقتر نگاه میکنی و این سر آغاز پختگی هست. سر آغاز اینکه بفهمیم هر چه میدانیم باز هم هیچ نمیدانیم…
    میفهمیم حتی اگر هزاران بار هزاران قله را پیموده باشیم و به قولی حرفه ای و موفق، اسم و رسم دار هم باشیم، باز هم هزاران پله از مادر طبیعت عقبیم و در برابر او هیچ وقت نباید مدعی باشیم…
    می‌فهمیم وقتی با مادر طبیعت پیوند میخوریم، تنها چیزی که دارای اهمیت است نام نیک و انسانیت است و مهم نیست چه کاره ایم، چه خوانده ایم و در چه جایگاهی هستیم…. ما در برابر این عظمت فقط یک ذره ناچیزیم…
    می‌فهمیم معنای زندگی و هدف از زندگانی نیز می تواند مانند جریان زندگی در وجودمان، بسته به شرایط مادی و معنوی، بسته به سربالایی و سراشیبی مسیر زندگیمان، پویا و متغیر باشه….
    و می‌فهمیم و بیشتر درک میکنیم که شاید لحظه دیگری درکار نباشد، پس بهتر است از حواشی و هر رفتاری که بی ارزش و ناراحت کننده است خودداری کنیم و دور شویم… و در آخر هر سال بیشتر از سال قبل به این درک می‌رسیم که هیچ چیز این دنیا، حتی سعادت حضور در این پیمایش و کسب تجربه از آن، ضمانت ابدی بودن ندارد و عاقبت می‌رسد روزی که حسرت آفتاب سوختگی، خیس آب شدن زیر باران سیل آسا، تاولها و دردهای ناشی از پیمودن مسیر را در دل داشته باشیم و روزی می‌رسد که دیگر نباشیم…
    پس همنورد عزیزم بیا قدردان خالقمان باشیم که فرصت یادگیری آنچه را که روایت کردم، به ما داد و برای همنوردان تجربه اولی روزگار آتی نیز همین را نیز بخواهیم…

    پاسخ
15. امين نبوي گفت:

    ۴ مرداد ۱۴۰۳ در ۱۸:۱۹

    به نام خالق زیبایی‌ها سلام
    پیمایش تهران شمال.
    سفری برای تجربه کردن‌های خاص و چالش‌های بینظیر، سنگ محکی برای خودشناسی، بودن در کنار بهترین‌ها و کسب درس‌ها و تجربه‌های جدید.
    لذتی که با وجود تکراری چندین ساله باز هم جذاب و بی‌نظیر است.
    از مهزیار، علیرضا، منیره، فربد و آرای عزیز بسیار ممنونم بابت فراهم کردن و بودن در این پیمایش.
    در آخر از همه دوستان که در این مسیر به من اجازه همراهی دادند صمیمانه سپاسگزارم.
    به امید دیدار مجدد.

    پاسخ