این برنامه فنی‌ترین برنامه گروه تا این تاریخ بود. ۸ نفر از اعضای گروه برای این برنامه در محل قرار حاضر شده بودند و سرپرستی گروه با مهزیار بود. بخاطر برنامه ۳ روزه و سنگینی که گروه هفته قبل داشت، این هفته تعداد بچه‌ها کم شده بود. مهزیار می‌گفت: امروز بخاطر خلوتی گروه برای خودم کوهنوردی می‌کنم، بدون استرس‌های گروهی.

ساعت ۶:۴۰ دقیقه بعدازظهر روز پنجشنبه ۱۷ شهریور ۱۳۹۰ از فلکه اول تهرانپارس حرکت کردیم.

حدود ۲ ساعتی طول کشید تا رسیدیم به امامزاده هاشم. البته توقفی در اینجا نداشتیم و یکسره تا لاسم رفتیم. ساعت ۹:۳۰ دقیقه شب لاسم بودیم. لاسم، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل در استان مازندران است. این روستا در دهستان بالا لاریجان قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۴۴ نفر (۲۰ خانوار) بوده‌ است. آنطور که ما پرس‌وجو کردیم، ظاهراً در زمستان تنها ۲ ال ۳ خانوارِ دامدار در این روستا زندگی می‌کنند و اهالی این روستا عموماً در آمل زندگی می‌کنند. دوستان گروه کوهنوردی دوبرار (لاسم) محلی را برای اقامت ما تدارک دیده بودند. خانه‌ای به سبک خانه‌های روستایی شمال که سه اتاق جمع و جور در طبقه بالا داشت و یک اتاق هم در طبقه پائین. چند نفری از دوستان گروه کوهنوردی دوبرار لاسم در طبقه پائین خوابیدند و ما هم بعد از صرف شام، ساعت ۱۱:۳۰ در دوتا از اتاق‌های طبقه بالا خوابیدیم.

حدود ساعت ۴ صبح جمعه (۱۸ شهریور ۱۳۹۰) بیدار شدیم و ساعت ۵:۳۰ از جلوی درب منزل با مینی‌بوس به سمت سنگ سیاه راه افتادیم. مجموعاً ۲۵ نفر بودیم. پنج نفر از دوستان زودتر راه افتاده بودند که در میانه راه به ما پیوستند و همه با هم یک ربع بعد رسیدیم به سنگ سیاه. قرار شد مینی‌بوس همانجا منتظر ما بماند و ما مجدداً به همین محل برگردیم. بعد از عبور از سنگ سیاه که محل عبور عشایر است، وارد دره انگمار شدیم و از آنجا بر روی یال سفیدآب در سمت راست دره قرار گرفتیم.

مسیر یال از تپه‌های متعددی تشکیل شده بود که با عبور از هر کدام، تپه بعدی خودنمایی می‌نمود.

یکی از همنوردان در این قسمت از ادامه مسیر منصرف شد و قرار شد در مسیر بازگشت به راننده مینی‌بوس اطلاع دهد که در خود روستا منتظر ما باشد. ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه بر فراز قله ممج بودیم.

از روی این قله، لاسم در سمت چپ و روستای وزان و زربان در سمت راست به طور کامل قابل روئیت بودند. جبهه جنوبی و شمال‌شرقی دماوند هم به خوبی مشخص بود.

قله ممج ۳۹۶۰ متر ارتفاع دارد، و تقریبا” در سمت شمال‌شرق قله دوبرار شرقی قرار دارد. از نکات جالب مسیر در این قسمت می‌توان به فسیل‌هایی اشاره کرد که هر چند قدمی در میان سنگ‌های روی زمین پیدا می‌شد.

از نکات قابل توجهی که دوستان گروه دوبرار لاسم به آن اشاره می‌کردند این بود که بسیاری از گروه‌هایی که به این منطقه صعود می‌کنند، تصورشان بر این است که قله دوبرار همین قله ممج می‌باشد! قله سوزچال هم در سمت شرق قله ممج قرار دارد و فاصله چندانی با این قله ندارد. علت نامگذاری قله سوزچال هم بادهای سردی است که فصل سرما بر فراز آن می‌وزد.

برای رسیدن به قله دوبرار شرقی باید از روی خط‌‌ الراس دوبرار (قره‌ داغ) عبور می‌کردیم. طول این خط الراس ۶۴ کیلومتر می‌باشد و به موازات ناحیه جنوبی رشته کوه البرز شرقی از نمرود در منطقه فیروزکوه تا گردنه امامزاده هاشم در جاده هراز کشیده شده است. این خط الراس پر فراز و یکنواخت دارای ۲۳ قله مرتفع می باشد که ۱۲ قله آن بیش از ۴۰۰۰ متر ارتفاع دارند. برای صعود به قله باید بر روی خط الراس کمی به سمت جنوب و بعد به سمت غرب حرکت می‌کردیم. ابتدا کمی از قله ممج پائین آمدیم و ساعت ۱۱:۲۵ دقیقه در گردنه میان دو کوه بودیم.

از جهت شمال بر روی خط ‌الراس بالا رفتیم. مسیر در ابتدای راه پاکوب داشت، ولی کم‌کم پاکوب‌ها محو شد و در برخی نقاط مجبور بودیم دقیقا” بر روی سنگ‌های بالایی خط ‌الراس حرکت کنیم. وقتی بر روی خط الراس قرار گرفتیم مسیر سخت‌تر و سخت‌تر شد. عبور از این بخش در فصل سرما کاملاً فنی‌ست و بدون شک نیازمند تجهیزات مناسب می‌باشد.

وقتی بر روی قله ممج بودیم، خط الراس کاملا” شبیه به یک دیوار مستقیم بود. بر روی خط الراس که مسیر آن تقریبا” از شرق به طرف غرب می‌باشد.

دو دریاچه تار و هویر در سمت جنوب خط الراس و شمال قله زرینه کوه قابل روئیت بود. این ۲ دریاچه در ۳۰ کیلومترى شرق شهرستان دماوند، از جمله دریاچه‎هاى آب شیرین کوهستانى هستند که در ارتفاع بیش از ۲۹۰۰ متر از سطح دریا قرار دارند. این دو دریاچه در فاصله حدود ۵۰۰ مترى از یکدیگر قرار دارند. بیشترین درازاى دریاچه تار ۳/۱ کیلومتر و میانگین پهناى آن ۴۰۰ متر و درازى دریاچه هویر حدود ۹۰۰ متر و میانگین پهناى آن ۱۵۰ متر است. دو دریاچه بر روى هم نزدیک به ۷/۰ کیلومترمربع وسعت دارند. سرشاخه آب‎هایى که به این دریاچه‎ها می‎ریزند، چشمه‎ساران کوه‎هاى قره‎داغ، سیاه‎چال و شاه‎نشین در شمال و آبراهه‎هاى فصلى از جنوب است که قسمتى از آب آنها وارد دریاچه‎ها می‎شود و قسمتى دیگر، آب رود‎هاى تار و هویر را تأمین می‎کنند.

بعد از گذشتن از خط الراس در ساعت ۱۴:۳۰ از جهت شرق بر روی قله دوبرار شرقی قدم نهادیم و ساعت ۱۵:۳۰ دقیقه بعد از خوردن نهار به سمت قله دوبرار غربی حرکت کردیم.

از نکات قابل توجه بر روی قله می‌توان به نمای زیبا و کامل قله دماوند و همچنین شهر دماوند اشاره کرد. وقتی در جاده فیروزکوه به دماوند حرکت می‌کنید، در بخشی از راه روستای آینه ورزان در سمت راست جاده قابل روئیت می‌باشد؛ دوبرار، زرینه کوه و دریاچه ها در واقع در پشت این روستا قرار دارند. بعد از طی کردن مسیر جنوبی خط الراس بین دو قله دوبرار شرقی و غربی، ساعت ۱۶:۲۵ دقیقه بر روی قله دوبرار غربی بودیم.

از قله دوبرار غربی، در میان سنگ‌های مسجد به سمت پائین حرکت کردیم. و سپس به چهل‌ چشمه رسیدیم. بین قله دوبرار غربی و چهل‌ چشمه مسیر پوشیده بود از سنگ‌های سخت و نسبتا” درشتی که هم باعث رنجش پاها می‌شد و هم دائما” خطر جدا شدن سنگ‌ها از زیر پاهای دوستانی که بالاتر بودند وجود داشت. خطر پرتاب شدن سنگ‌ها کام”اً جدی بود و همین امر به شدت باعث کندی حرکت شد.

قبل از رسیدن به چهل چشمه ۳ شیب تند وجود داشت که بسیاری از همنوردان به سختی از آنها عبور کردند. البته این مسیر به مراتب از مسیر بازگشت از قله دوبرار شرقی بهتر بود، ولی به هر شکل راه طولانی و سنگ‌های درشت و متحرک، موجب خستگی و رنجش زانوی بعضی از دوستان شد.

نهایتاً ساعت ۹:۴۰ دقیقه رسیدیم به مینی‌بوس رسیدیم. ساعت ۰۰:۲۰ دقیقه بامداد روز شنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۰ در فلکه اول تهرانپارس بودیم.

پی نوشت:

◄ با تشکر فراوان از مصطفی جان بابت تهیه و تنظیم این گزارش زیبا.

◄ با تشکر فراوان از دوستان عزیز در گروه کوهنوردی دوبرار (لاسم) که همه جوره برای گروه ما سنگ تموم گذاشتند.

◄ این صعود مربوط به فراخوان شماره ۲۴ گروه کوهنوردی فرندفید می باشد که در تاریخ ۱۷ و ۱۸ شهریور ۱۳۹۰ با حضور ۸ نفر از اعضای گروه کوهنوردی فرندفید انجام شد.